Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λουίς Σουάρεθ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για για τον ουρουγουανό ποδοσφαιριστή, δείτε: Λουίς Σουάρες.
Λουίς Σουάρεθ

Με την Ισπανία το 1962
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΛουίς Σουάρεθ Μιραμόντες
Ημερ. γέννησης2 Μαΐου 1935
Τόπος γέννησηςΛα Κορούνια, Ισπανία
Ημερ. θανάτου9 Ιουλίου 2023 (88 ετών)
Τόπος θανάτουΜιλάνο, Ιταλία
Ύψος1,75 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1953–1954Ντεπορτίβο Λα Κορούνια17(3)
1954–1955Εσπάνια Ιντουστριάλ8(7)
1955–1961Μπαρτσελόνα122(60)
1961–1970Ίντερ256(42)
1970–1973ΟΚ Σαμπντόρια63(9)
Σύνολο466(121)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1957–1972Ισπανία32(14)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1973–1974Τζένοα (νέων)
1974–1975Ίντερ
1975Κάλιαρι Κάλτσιο
1977ΣΠΑΛ 2013
1977–1978Κάλτσιο Κόμο
1978–1979Ντεπορτίβο Λα Κορούνια
1981–1989 Ισπανία Κ-21
1988–1991Ισπανία
1992Ίντερ
1995Αλμπαθέτε Μπαλομπιέ
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Λουίς Σουάρεθ Μιραμόντες (ισπανικά: Luis Suárez Miramontes, ισπανική προφορά ΔΦΑ: [ˈlwis ˈswaɾeθ], 2 Μαΐου 1935 – 9 Ιουλίου 2023) ήταν Ισπανός διεθνής πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής. Τροπαιούχος της Χρυσής Μπάλας του 1960 και τέσσερις φορές στην πρώτη τριάδα, θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους Ισπανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών,[1] και σύμφωνα με πολλούς ο κορυφαίος γηγενής.[2] [3]

Αγωνίστηκε ως αριστερός μέσος στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, στην Μπαρτσελόνα, στην Ίντερ, τη ΟΚ Σαμπντόρια και την Εθνική Ισπανίας. Διακρίθηκε για το κομψό και χαριτωμένο τρόπο παιχνιδιού του. Με το προσωνύμιο El Arquitecto (Ο Αρχιτέκτονας) που του έδωσε ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο διακρινόταν για το όραμα, τις ακριβείς πάσες του και το ισχυρό σουτ.[4][5] Το 1964 κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με την Εθνική Ισπανίας. Αγωνίστηκε ως το 1973 και στη συνέχεια εργάστηκε ως προπονητής μέχρι το 1995 σε συλλόγους της Ιταλίας, της Ισπανίας και στις εθνικές ομάδες ελπίδων και ανδρών της Ισπανίας.[6]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιος οικογένειας κρεοπωλών, ο Σουάρεθ είχε δύο μεγαλύτερα αδέρφια που ήταν ποδοσφαιριστές στη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ξεκίνησε την καριέρα του ως έφηβος στην ερασιτεχνική Φαμπρίλ. Το 1949 εντάχθηκε στις εφηβικές ομάδες της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, με την οποία έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα σε ηλικία 18 ετών στις 6 Δεκεμβρίου 1953 εναντίον της Μπαρτσελόνα. Στον αγώνα αυτό η ομάδα του γνώρισε τη συντριβή με 6–1 αλλά υπήρξε η αφορμή για να τον γνωρίσουν οι υπεύθυνοι του συλλόγου διακρίνοντας την εκθαμβωτική τεχνική, το όραμα του παιχνιδιού και την ικανότητα στο σκοράρισμα. Μία χαρακτηριστική του κίνηση έγινε αξιοπρόσεκτη από την αρχή της καριέρας του: σήκωνε λίγο τη μπάλα και, λυγίζοντας το αριστερό του πόδι, τη χτυπούσε από κάτω ως από το πλάι με το δεξί πόδι, με τον τρόπο που πριν από λίγο καιρό έκαναν πολλοί Αργεντινοί τερματοφύλακες.[4][7] Συνολικά τη σεζόν αυτή αγωνίστηκε σε 17 αγώνες και πέτυχε 3 γκολ. Το 1954 μεταγράφηκε στην Μπαρτσελόνα, η οποία τον παραχώρησε για ένα έτος στην αναπληρωματική της ομάδα Εσπάνια Ιντουστριάλ, όπου αγωνίστηκε τη σεζόν 1954–55.[8]

Μπαρτσελόνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1955 ως το 1961 αποτέλεσε βασικός στέλεχος στην ομάδα της Μπαρτσελόνα, σε μια μεγάλη ομάδα εκείνη την εποχή που περιλάμβανε τους Λάσλο Κουμπάλα, Ζόλταν Τσίμπορ, Σάντορ Κότσις, Ράμαλετς και Εβαρίστο. Με προπονητή τον Ελένιο Ερέρα ο σύλλογος έκανε το νταμπλ το 1959, κατακτώντας πρωτάθλημα και Κύπελλο Ισπανίας.[9][10] Από τα πιο αξιομνημόνευτα παιχνίδια του Σουάρεθ ήταν ο ημιτελικός του Κυπέλλου του 1959 στη Μαδρίτη, όπου σημείωσε δύο γκολ στην νίκη επί της πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης με 2–4.[7] Ο Ερέρα εφάρμοσε ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο παιχνιδιού έχοντας ως άξονα το Σουάρεθ και πέντε επιθετικούς με αποτέλεσμα η ομάδα να σημειώσει 96 γκολ σε 30 αγωνιστικές.[11]

Το 1960 κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα Ισπανίας και το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων με τη Μπαρτσελόνα να ισοβαθμεί με τη Ρεάλ Μαδρίτης και να κατακτά τον τίτλο στη διαφορά τερμάτων.[12][13] Το ίδιο έτος στο Σουάρεθ απονεμήθηκε η Χρυσή Μπάλα του καλύτερου ευρωπαίου ποδοσφαιριστή, ο μόνος εκ γενετής Ισπανός που κατάφερε κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα.[1][14] Χρόνια αργότερα, ο ίδιος υποβάθμισε τη Χρυσή Μπάλα του, λέγοντας ότι «πολλά εξαρτώνται από την εποχή στην οποία βρίσκεσαι να ζεις… Χρειάζεστε το κομμάτι της τύχης που έρχεται όταν ένας άλλος σπουδαίος παίκτης της εποχής σας δεν έχει τόσο καλή απόδοση. Υπήρξαν πραγματικά σπουδαίοι παίκτες που δεν έχουν κερδίσει ποτέ αυτό το βραβείο. Δεν είναι τόσο μεγάλη υπόθεση».[15] Το France Football τον περιέγραψε ως εξής: «Έχει την εξουσία ενός δούκα, την ακρίβεια ενός γεωμέτρη και την ομορφιά ενός Απόλλωνα. Ταχύτητα, αλλαγές ρυθμού, ικανότητα, δύναμη και μεγάλη ακρίβεια στο χτυπήματα. Τύπος παίκτη που θα μπορούσε να προχωρήσει σε έναν ατομικισμό, αλλά που βάζει όλο το ταλέντο του στην υπηρεσία της συλλογικότητας».[16] Κατά μία εκδοχή το γαλλικό περιοδικό ήθελε να βραβεύσει έναν παίκτη από άλλη ομάδα εκτός από τη Ρεάλ Μαδρίτης (με τον Φέρεντς Πούσκας να έχει εξαιρετική χρονιά και να θεωρείται ως ο επικρατέστερος πριν την ψηφοφορία), που είχε τιμηθεί με το Ντι Στέφανο την προηγούμενη.[13] Το 1961 αγωνίστηκε με τη Μπαρτσελόνα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τον οποίο έχασε με 2–3 από την Μπενφίκα.[17] Μετά την αποχώρησή του, η Μπαρτσελόνα θα χρειαζόταν άλλα 14 χρόνια για να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Ήταν με τον ερχομό του Γιόχαν Κρόιφ.[4] Έκλεισε την καριέρα του στη Μπαρτσελόνα με 61 γκολ σε 122 αγώνες πρωταθλήματος, [11] και συνολικά 253 παιχνίδια και 141 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις σε επτά χρονιές.[15]

Ίντερ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1961 τα οικονομικά προβλήματα της Μπαρτσελόνα τον οδήγησαν στη μεταγραφή στην ιταλική Ίντερ του Μιλάνου για 25 εκατομμύρια πεσέτες και τα έσοδα ένος φιλικού εσοδω 5 εκατομμυρίων, ρεκόρ εκείνη την εποχή, η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία, και που βοήθησε μια ταλαιπωρημένη οικονομία της Μπαρτσελόνα, αν και αθλητικά η απόφαση ήταν μια από τις πιο αμφιλεγόμενες στην ιστορία του συλλόγου.[18][19] Αγωνίστηκε εκεί για εννιά χρόνια, στην καλύτερη Ίντερ της ιστορίας που σάρωνε τα εθνικά και διεθνή τρόπαια, με συμπαίκτες θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως το Σάντρο Ματσόλα και τον Τζιατσίντο Φακέτι.[20][21][22] Κατέκτησε μαζί της τρεις φορές το πρωτάθλημα Ιταλίας, δύο φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών και δύο φορές το Διηπειρωτικό Κύπελλο.[12][23]

Η Ίντερ έπαιξε κατενάτσιο, ένα αμυντικό ποδοσφαιρικό σχήμα που περιλάμβανε μεγάλο αριθμό τακτικών φάουλ. Οι παίκτες του Ερέρα είχαν στόχο να σκοράρουν πρώτοι, μετά από το οποίο όλη η ομάδα έκανε πίσω, κρατώντας το σκορ και περιστασιακά πραγματοποιώντας ξαφνικές αντεπιθέσεις. Για αυτές τις αντεπιθέσεις, ο «μάγος» Ερέρα χρειαζόταν απλά τον Σουάρεθ – έναν παίκτη με κορυφαίο όραμα του γηπέδου, έτοιμος ανά πάσα στιγμή να δώσει μία τελική πάσα (ασίστ) στην επιθετική γραμμή, συχνά από μακρινή απόσταση. Η Ίντερ ονομαζόταν «σύλλογος του 1–0» και κατακρίθηκε για το αντιθεαματικό ποδόσφαιρο, το οποίο, ωστόσο, δεν εμπόδισε στην κατάκτηση των τροπαίων.[11][24] Ο Σουάρεθ έπρεπε να προσαρμόσει το παιχνίδι του, να συνηθίσει στη γρήγορη αναζήτηση γκολ, και ένα ιταλικό ποδόσφαιρο που κυρίως επιδίωκε να μην χάσει. «Έπαιζες πρώτα για να μην δεχθείς γκολ και εγώ προερχόμουν από διαφορετική νοοτροπία. Στην Μπαρτσελόνα έπαιζα ως μέσος που σημείωσε πολλά γκολ. Έπρεπε να προσαρμοστώ στη νέα κατάσταση για το καλό της ομάδας και να κατακτήσω τίτλους», αναγνώρισε ο Σουάρεθ.[4] Ήταν η πιο επιτυχημένη περίοδος της καριέρας του Σουάρεθ και δύο φορές έλαβε υψηλή βαθμολογία στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα. Ήταν δεύτερος (ασημένια) το 1961 και το 1964 (χρονιά στην οποία ο ίδιος βρέθηκε στο απόγειο της καριέρας του[25]) και τρίτος (χάλκινη) το 1965.[14][26] Με την Ίντερ έπαιξε συνολικά σε 328 αγώνες όλων των διοργανώσεων και πέτυχε 55 γκολ.

Διεθνής καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνολικά αγωνίστηκε 32 φορές με την Εθνική Ισπανίας σκοράροντας 14 γκολ. Έκανε το ντεμπούτο του στις 6 Δεκεμβρίου 1957 σε ένα νικηφόρο αγώνα με 6–1 απέναντι στην Ολλανδία στον ίδιο αγώνα με το Ντι Στέφανο και συμμετείχε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1962 και του 1966.[7][27]

Τα χρόνια της αγωνιστικής του παρουσίας στην εθνική ομάδα συνδυάστηκαν με τη συνύπαρξη πολλών άλλων μεγάλων ποδοσφαιριστών, σε κέντρο και επίθεση, όχι όμως γηγενών, γεγονός που ίσως την αιτία για την αποτυχία πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958. Στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση το πρώτο Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης το 1960 η εικόνα είχε βελτιωθεί και η ομάδα φαινόταν ιδιαίτερα ισχυρή και μεταξύ των φαβορί της διοργάνωσης. Ο Σουάρεθ σημείωσε δύο γκολ στην εκτός έδρας νίκη των Ισπανών στην Πολωνία στην φάση των "16" και η πρόκριση στα προημιτελικά ήταν εύκολη.[28] Στον επόμενη όμως γύρο η Ισπανία θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την Σοβιετική Ένωση, χώρα με την οποία η Ισπανία τότε δεν είχε ούτε διπλωματικές σχέσεις. Ο πολιτικός παράγοντας στάθηκε εμπόδιο στη διεκδίκηση του κορυφαίου ευρωπαϊκού τροπαίου για τον Σουάρεθ με τους αγώνες των δύο εθνικών ομάδων να ματαιώνονται με ευθύνη των Ισπανών.[29] Έτσι, η μεγαλύτερη διάκριση που πέτυχε με την εθνική ομάδα χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να έρθει και ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών το 1964 στην Ισπανία, με την επικράτηση στον τελικό επί της Σοβιετικής Ένωσης με 2–1. Επιλέχθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[30][31] Με την εθνική αγωνίστηκε ως το 1972.[27]

Προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως προπονητής δεν είχε επιτυχίες ανάλογου επιπέδου με τις διακρίσεις του ως ποδοσφαιριστής. Όμως, είχε αξιοπρεπή παρουσία μεταξύ άλλων στους πάγκους της Ίντερ και της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ως προπονητής οδήγησε την εθνική ομάδα της Ισπανίας κάτω των 21 ετών στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στο πρώτο της τρόπαιο, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ-21 της UEFA το 1986. Καλύτερη περίοδος της προπονητικής καριέρας του υπήρξε η τριετία 1988–91 στην Εθνική Ισπανίας. Την οδήγησε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ιταλίας το 1990, όπου έφτασε ως το δεύτερο γύρο.[6][23] Μόλις τελείωσε το προπονητικό του σταδιοδρομία, έμεινε για να ζήσει στην Ιταλία και έγινε μέλος της τεχνικής γραμματείας της Ίντερ[4] και ευκαιριακά ραδιοφωνικός σχολιαστής.[6] Απεβίωσε στις 9 Ιουλίου 2023 σε ηλικία 88 ετών.[32]

Στατιστικά καριέρας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποδοσφαιριστής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτη Σύλλογος Επίσημοι αγώνες (γκολ)
1949–53 Φαμπρίλ έφηβος
1953–54 Ντεπορτίβο Λα Κορούνια 17 (3)
1954–55 Εσπάνια Ιντουστριάλ 8 (7)
1955–61 Μπαρτσελόνα 176 (80)
1961–70 Ίντερ 333 (55)
1970–73 ΟΚ Σαμπντόρια 73 (13)
Έτη Εθνική ομάδα Συμμετοχές (Γκολ)
1957–72 Ισπανία 32 (14)

Τίτλοι και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπαρτσελόνα

Ίντερ

Εθνική Ισπανίας

Ατομικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Χρυσή Μπάλα : 1960
  • Ασημένια Μπάλα (2) : 1961, 1964.
  • Χάλκινη Μπάλα : 1965.
  • Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος  : 1964
  • World Soccer περιοδικό : καλύτερη XI (3) : 1963, 1964, 1965
  • Golden Foot : 2008, ως ποδοσφαιρικός θρύλος
  • IFFHS : 50ος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
  • Marca Leyenda : 2016

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Luis Suárez, footballer widely regarded as one of Spain's greatest ever players – obituary». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023. 
  2. ↑ «1960: Luís Suárez, el mejor español de la historia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2021. 
  3. ↑ «Top 25 Greatest Playmakers Ever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2023. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «FIFA : Luis Suárez, un arquitecto dorado». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2015. 
  5. ↑ «Luis Suárez, el 'arquitecto', cumple 85 años». Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «UEFA : Remembering Spain's football icon Luis Suárez». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Adiós, arquitecto». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
  8. ↑ «Luis Suárez». Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021. 
  9. ↑ «IN MY OWN WORDS: Luis Suárez Miramontes». Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021. 
  10. ↑ «Life at FC Barcelona before Cruyff». Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Архитектор». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2022. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Luisito Suarez– a legend for both Barca and Inter». Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «D. Luis Suárez: tan grande que debió ser blanco». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Every Ballon d'Or winner: A complete list of every men's player to have won the award». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2023. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «FIFA : Luis Suarez: The Golden Galician». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023. 
  16. ↑ «Luis Suárez, el único 'arquitecto' español que alcanzó el 'dorado' del fútbol». Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2023. 
  17. ↑ «UEFA : 1960/61: Eagles soar to end Madrid monopoly». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023. 
  18. ↑ «Luisito Suárez, el 'Arquitecto' mítico del fútbol». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2023. 
  19. ↑ «Luisito, el gran error de un Barça en crisis». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023. 
  20. ↑ «Helenio Herrera: Perfector of Catenaccio and Architect of La Grande Inter». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2020. 
  21. ↑ «15 Great World Football Teams and the Stars Who Defined Them». Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022. 
  22. ↑ «Os 25 Maiores Esquadrões do Imortais!» (στα Πορτογαλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Luis Suarez Miramontes: Barcelona's Enchanting Playmaker». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2023. 
  24. ↑ «¿Cuál ha sido el mejor equipo en la historia de la Champions?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2024. 
  25. ↑ «Toda una vida junto a Luisito: "No está bien que lo diga, pero es que yo era muy bueno, muy bueno"». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023. 
  26. ↑ «Los 7 jugadores que han ganado Balón de Oro, Plata y Bronce». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Luis Suárez - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021. 
  28. ↑ «Los partidos clave». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. 
  29. ↑ «"No vamos a Moscú. ¿Por qué? Lo ha dicho Franco"». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2023. 
  30. ↑ «Euro 1964: A forgotten Spanish triumph». Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2024. 
  31. ↑ «UEFA - EURO 1964: all you need to know». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021. 
  32. ↑ Sport, Sky (9 Ιουλίου 2023). «È morto Luisito Suarez, stella della Grande Inter». sport.sky.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λουίς_Σουάρεθ&oldid=10766420"